ساخت پلیمر شبه DNA برای استفاده در نانوالکترونیک

محققان و دانشمندان اغلب برای انجام موثرتر و بهتر کارها از طبیعت الگو می‌گیرند. حال گروهی از محققان اروپایی توانسته‌اند یک پلیمر جدید رسانا را وادار به خودآرایی به شکل دورشته‌ای مارپیچی DNA کنند.

به گزارش سایت خبری پپنا، خودآرایی فرایندی است که در آن اجزای منفرد کنار یکدیگر جمع شده و ساختارهای عملکردی بزرگ را به‌ وجود می‌آورند؛ مدت‌هاست که علاقه دانشمندان به این پدیده جذاب جلب شده است.

ایجاد پلیمرهای جدید فعال الکتریکی برای استفاده در نانوالکترونیک از طریق خودآرایی، هدف پروژه «Mecafupto» است که توسط اتحادیه اروپا حمایت مالی می‌شود. محققان این پروژه روی استفاده از بسترهای یون فلزی برای هدایت خودآرایی مولکول‌ها از طریق ایجاد پیوندهای شیمیایی با فلز تمرکز داشته‌اند.

تولید موفقیت‌آمیز یک پلیمر جدید با بستری از مس (I) که به محرک‌های گوناگونی همچون نور، حرارت و برش مکانیکی به شکلی قابل‌ پیش‌بینی پاسخ می‌داد، محققان را تشویق به یافتن مواد دیگری برای استفاده در ابزارهای الکتروشیمیایی کرد.

این پژوهشگران با استفاده از یک بستر مس یک‌ ظرفیتی به‌ عنوان سیم مولکولی بالقوه، تلاش کردند ساختارهای دورشته‌ای مارپیچی شبیه مولکول‌های DNA تولید کنند. این کار بر این واقعیت استوار بود که در چنین بستری الکترون‌ها میان یون‌های مس به‌ صورت غیرمستقر در حرکت هستند.

این ماده جدید از نظر الکتریکی فعال بوده و روی سطح سیلیکون (برای استفاده در ابزارهای الکترونیکی) و همچنین درون محلول فعالیت خودآرایی از خود نشان می‌دهد. برای مطالعه دقیق ویژگی‌های این ماده جدید، سه دانشکده دانشگاه کمبریج با یکدیگر همکاری کردند.

خودآرایی پلیمرهای رسانای الکتریکی در پاسخ به محرک‌های خارجی می‌تواند کاربردهای بسیار زیادی در خودبهبودی و رشد مجدد بافت و همچنین حسگری زیستی داشته باشد. چنین پلیمری با ساختار دورشته‌ای مارپیچی DNA می‌تواند راه را برای کاربردهای مرتبط با ژنتیک و ژن‌درمانی باز کند.